Nauka chodzenia na smyczy nie jest łatwa ani dla psa, ani dla jego właściciela. Wymaga wiele cierpliwości i zaangażowania, a także zrozumienia dla emocji i zachowania zwierzęcia. Jeśli i Ty masz z tym kłopot, sprawdź, jak nauczyć psa chodzić na smyczy przy nodze. Jak nauczyć psa chodzić na smyczy? Czy można szybko nauczyć psa chodzenia na smyczy? Zanim właściciel zabierze się za naukę psa chodzenia na smyczy, powinien kupić odpowiednie akcesoria dla psów – smycz i obrożę lub szelki. Dla szczeniaków najlepsza jest smycz lekka i elastyczna, natomiast dorosłe, duże i silne osobniki zwykle potrzebują smyczy wytrzymałej, wyposażonej w niezawodne zapięcie. Jak nauczyć psa chodzić na smyczy? Aby nauczyć psa chodzenia na smyczy, najpierw trzeba go przyzwyczaić do obroży lub szelek. Naukę chodzenia warto więc rozpocząć już w domu, zakładając psu wybrane akcesorium na około godzinę. W kolejnych dniach należy wydłużać ten czas aż do momentu, w którym pies poczuje się swobodnie. Aby ułatwić sobie to zadanie, można skorzystać z zabawek, które odwrócą uwagę psa i pozwolą mu zapomnieć, że ma coś założone na sobie. Absorbujące czworonoga zabawki można kupić na Jak nauczyć szczeniaka chodzić na smyczy? Trzeba się uzbroić w cierpliwość. Młode psy mają wiele energii, dlatego niełatwo jest sprawić, aby chodziły na luźnej smyczy. Jest ona jednak niezbędna do kontrolowania zachowania psa, zarówno szczeniaka, jak i dorosłego osobnika. Pierwsze nauki chodzenia powinny odbywać się w domu. Początkowo wystarczy nauczyć pupila przychodzenia do siebie. Ta część szkolenia zwykle idzie gładko, szczególnie jeśli pies jest nagradzany smakołykiem za posłuszeństwo. Kiedy pies oswoi się w domu z chodzeniem na smyczy, można rozpocząć naukę na zewnątrz. W tym wypadku szczególnie ważny jest dobór akcesoriów, takich jak obroże odblaskowe dla psów, szelki i smycze o odpowiedniej długości i grubości. Ważne, aby każde akcesorium zapewniało czworonogowi bezpieczeństwo. Podczas chodzenia należy kontrolować napięcie smyczy – jeśli pies zaczyna ciągnąć, trzeba się zatrzymać i poczekać, aż zwierzę rozluźni smycz. Czynność tę warto powtarzać do skutku. Czy można szybko nauczyć psa chodzenia na smyczy? Właściciele dorosłego czworonoga muszą uzbroić się w cierpliwość, ponieważ dorosłego psa trudno jest nauczyć nowych nawyków. Jeśli pies ciągnie, warto dać mu czas, aby sam poluzował smycz. Pomoże w tym dobrze dobrana obroża półzaciskowa i pozytywne nastawienie właściciela, który nie będzie zrażał się początkowymi niepowodzeniami.
Jak nauczyć psa chodzić na smyczy ? mój pies ma 6 lat i nie umie chodzić na smyczy to znaczy da się zapiąć ale strasznie ciągnie tą smycz że już nawet czasami nie daje rady wytrzymać i puszczam smycz a wtedy on ucieka ( mój pies nie zna żadnych sztuczek typu do nogi i jak się rozbiega to nawet nie reaguje na imię ) i jak go zapinam na smycz to strasznie gryzie smycz ale to nieNauka chodzenia przy nodze – czy jest potrzebna? Większość właścicieli ogranicza się do nauczenia psa reakcji na imię, komendy „siad”, „daj łapę”, „leżeć” i „do mnie”. Naukę chodzenia przy nodze traktują jako coś zbędnego, podczas gdy umiejętność ta może bardzo się przydać podczas codziennych spacerów. Doskonale sprawdza się podczas przechodzenia przez przejście dla pieszych, mijania reaktywnych, szczekających psów czy w trakcie spaceru wąskim, zatłoczonym chodnikiem. Pozwala to uniknąć nieprzyjemnych sytuacji i opanować emocje u psa. Należy jednak pamiętać, by nie nadużywać tej umiejętności – spacer powinien przede wszystkim spełniać potrzeby zwierzaka, dlatego powinniśmy pozwolić mu węszyć i załatwiać potrzeby fizjologiczne, a chodzenie przy nodze stosować jako element treningu oraz w określonych sytuacjach. Chodzenie przy nodze czy luźna smycz? Wielu właścicieli psów myli te dwa pojęcia i uważa je za synonimy. Tymczasem spacer na luźnej smyczy to coś zupełnie innego niż chodzenie przy nodze. Trenując luźną smycz pies może swobodnie poruszać się w obrębie smyczy w taki sposób, by jej nie napinać. Oznacza to, że może znajdować się przed nami, za nami lub półtora metra obok nas, jeśli tylko zezwala mu na to długość uwięzi. Przydaje się, by zniwelować uporczywe ciągnięcie podczas spacerów, odciążyć nasze nadgarstki i opanować emocje naszego pupila, który w wyniku napięcia smyczy niezdrowo się pobudza. Chodzenie przy nodze, jak sama nazwa wskazuje polega na tym, by pies był „przyklejony” do naszej nogi. Bez względu na to, czy jest na smyczy czy bez niej, powinien cały czas kontrolować swoją pozycję, tempo i kierunek marszu, dostosowując się do tego, co robi przewodnik. Ponieważ jest to element wielu psich sportów, często wymaga się od psa również utrzymywania kontaktu wzrokowego podczas chodzenia przy nodze. Jak nauczyć psa chodzenia przy nodze? Pierwsze kroki Na samym początku powinniśmy zastanowić się nad tym, przy której nodze ma chodzić nasz pies, ponieważ . W sportach kynologicznych wymagane jest dostawianie zwierzęcia do lewej nogi, jednak jeśli nie planujemy uprawiać profesjonalnych sportów z pupilem, możemy wybrać prawą stronę. Na początku należy nauczyć psa dostawiania się do nogi i podążania za ręką. Robi się to naprowadzając pupila ręką ze smakołykiem i nagradzając za prawidłowe wykonanie. Z czasem eliminuje się smakołyk z ręki, minimalizuje gest naprowadzania oraz wprowadza się komendę. Gdy już pupil umie dostawić się do odpowiedniej nogi, można rozpocząć trening. Pies nie musi być na smyczy, jednak w niektórych przypadkach może ona być pomocna do korekty, gdyby pupil próbował nas wyprzedzić. Warto zacząć od stawiania pierwszych kroków wzdłuż ściany, dzięki czemu psu łatwiej będzie zrozumieć, czego od niego oczekujemy. Na początku nagradzamy psa za każdy krok, trzymając rękę ze smakołykiem na wysokości klatki piersiowej i każdorazowo prostując ją, by podać psu nagrodę– dzięki temu pies będzie szedł równo i utrzymywał kontakt wzrokowy, który jest obowiązkowy w psich sportach i przydatny w czasie codziennych sytuacji. Jak nauczyć psa chodzenia przy nodze? Stopniowanie trudności Z czasem nagradzamy psa coraz rzadziej i wycofujemy smakołyk z dłoni. Rękę wciąż trzymamy na wysokości klatki piersiowej, jednak jest ona pusta, a nagroda pojawia się z saszetki lub kieszeni. Wówczas również możemy próbować ćwiczyć na wolnej przestrzeni i wprowadzić komendę. Należy jednak pamiętać, by oprócz komendy „noga” używać również komendy zwalniającej, która zwiastuje otrzymanie nagrody. Jeśli uda nam się dotrzeć do etapu, w którym pupil idzie przy nodze przez kilka metrów, możemy zacząć wprowadzać pewne utrudnienia, takie jak stopniowa zmiana tempa czy kierunku chodu. Warto jednak pamiętać, że etap ten może być dla psa wyjątkowo trudny, dlatego powinniśmy obniżyć wymagania wobec niego i dostosować się do jego tempa uczenia się. Z czasem wprowadzamy także rozproszenia, zmieniając miejsca treningu na bardziej atrakcyjne dla psa. Dzięki temu będziemy mogli korzystać z tej umiejętności na co dzień, w trudnych dla pupila sytuacjach. Dowiedz się więcej na temat szkolenia psów i kotów! Inne ze spokojem pozwalają przypiąć sobie karabińczyk, ale na spacerach ciągną i szarpią, próbując wyswobodzić się za wszelką cenę. Podobnych problemów można jednak uniknąć, poddając psa odpowiedniej tresurze. Każdego psa można nauczyć spokojnego chodzenia na smyczy, wystarczy odrobina cierpliwości i samozaparcia.
Metod na nauczenie psa chodzenia przy nodze jest prawdopodobnie tyle, co trenerów. Można zaczynać od bardziej ogólnych ćwiczeń – podążania, trzymania kontaktu, budowania wyrazu – można też zaczynać od jego ściśle technicznych aspektów, czyli kroków, zwrotów i świadomości pozycji. Można też zignorować powyższe sposoby, które głównie wpływają na rozumienie ćwiczenia i używać piłki pod pachą, daszka z jedzeniem do wyjadania czy innych, bardziej bezpośrednich metod. Wszystkie chwyty dozwolone, chociaż jedna metoda zwykle nie wystarcza do osiągnięcia sukcesu i trzeba się posiłkować także innymi chwytami, żeby pies miał szerszy obraz ćwiczenia. W moim osobistym treningu nauka szeroko pojętego trzymania pozycji to około 60% całej pracy nad chodzeniem, 30% to praca nad wyrazem, a 10% to wspomagające działania z grupy trzeciej – te głównie przy młodym psie. Jeśli decydujemy się na podejście bardziej techniczne, motywacja psa do jedzenia i zabawy jest najważniejsza na świecie – pies musi po prostu kochać swoją pozycję przy nodze – trzeba się też przygotować na długie miesiące pracy nad wypracowaniem odpowiednich ruchów z odpowiednim, szczęśliwym nastrojem (co nie jest takie proste, kiedy skupiamy się nad szczegółami), zanim wyłoni się z tego stabilny efekt w postaci świadomego, radosnego chodzenia. Moim zdaniem jednak warto się pomęczyć – dzięki uczeniu techniki jako jednego z pierwszych elementów zyskujemy możliwość naprawiania chodzenia w taki sposób, że pies dokładnie jest informowany, co kiedy i jak trzeba zmodyfikować. A za to warto dać się pokroić. #Chodzenie przy nodze to dialog Lubię porównywać chodzenie przy nodze do rozmowy. Jeśli się zgadzamy, idziemy razem do przodu. Jeśli pies proponuje: może jednak będzie szybciej, jak się trochę wysunę?, ja odpowiadam: myślę, że nie, musimy iść inaczej; kiedy pies zaczyna odpadać od nogi, bo mu nudno i skrzydełka nagle opadły, pokazuję mu, że ma za mną podążać, a wszystko będzie dobrze. Traktowanie chodzenia przy nodze, tego cudownego sprawdzianu relacji i skupienia, jako po prostu jednego z dziesięciu ćwiczeń sprawia, że gubimy wyraz, gubimy sens, gubimy istotę chodzenia razem, w tym samym kierunku, z precyzyjnymi zmianami. Obustronna praca powinna być pełna skupienia, zadowolenia, radości z przebywania razem i bycia – przynajmniej przez kilka minut – jednym. Dlatego też smuto mi się robi, kiedy widzę nabzdyczonych, napiętych przewodników, którzy zrzucają na psa swoje pretensje po chodzeniu, w trakcie chodzenia i pastwią się nad pozycją albo – co gorsza – nad wyrazem. Naprawdę nie o to chodzi. Przypadki, w których trzeba mocno i bez pardonu wymagać pozycji przy nodze, są dość nieliczne. O wiele łatwiej psa po prostu porządnie nauczyć i się zwyczajnie dogadać. #Akcja-reakcja Wspomniałam już o tym, że kiedy pies wyprzedza albo snuje się za nogą, od razu spotyka się z kontrą z mojej strony. Jaka jednak powinna być ta kontra? Reakcja techniczna na błąd psa powinna być taka, żeby przeciwdziałała szeroko pojętemu złemu kierunkowi, w którym zdąża pozycja psa, oraz żeby uczyła go, o czym powinien myśleć w momencie omsknięcia się w idealnej pozycji przy nodze. Do tego celu – poza hołubieniem techniki – wykorzystujemy po prostu mowę ciała i to, jak potrafi wpłynąć na psa. Wszyscy wiemy, że kiedy idzie się na psa, naturalnie się on odsuwa. Kiedy z kolei mu się ucieka – przysuwa się. To proste. Jak jeszcze ruch człowieka wpływa na psa? W całej Krokologii możemy sobie wyróżnić ruchy otwierające i zamykające. Otwierające to te, w których pies jest na zewnątrz, może poruszać się swobodnie i do przodu. Zamykające – pies jest przesuwany lub obracany ciałem przewodnika, znajduje się po wewnętrznej stronie całego układu. Dlatego też, jeśli chcemy psa cofnąć przy nodze i bardziej go zmobilizować, używamy chodzenia po dużym okręgu w lewo, a jeśli z kolei marzy nam się bardziej wysunięta do przodu pozycja, przebieramy żwawo nóżkami po okręgu w prawo. Kierunki poruszania się z psem przy nodze to nie tylko wpływanie na pozycję przy nodze, to także emocje: ruchy otwierające mają też działanie bardziej relaksujące i rozluźniające dla psa, zamykające – mobilizują, spinają, wprowadzają więcej zaangażowania do pracy. Dlatego jeśli macie psa, który jest nadmiernie podekscytowany i chcecie go wyciszyć chodzeniem przy nodze, proszę, nie róbcie na pierwszy ogień zwrotów w lewo, bo ryzykujecie wtedy odszczeknięcie swojej głowy przez psa wystrzelonego emocjonalnie w kosmos. 😉 #Manual chodzenia: co i jak? To, co powinno przyświecać nam cały czas przy pracy nad chodzeniem przy nodze, to świadomość odpowiedniej pozycji, jaką powinien mieć pies. Odpowiednia pozycja to łopatka na poziomie łydki przewodnika, głowa w górze pod kątem typowym dla rasy i psa oraz całe ciało rownoległe względem ciała człowieka. Możliwe są małe odchylenia, w zależności od tego, co kto w treningu lubi. zwroty w prawo – wysuwanie łopatki i pozycji do przodu, lekkie przysuwanie się do nogi, ale także odchylanie zadu na zewnątrz i opuszczanie głowy kroki w prawo – mocne przysuwanie się do nogi, ale też mocne odchylanie zadu na zewnątrz kroki po skosie w prawo, z zachowaniem pozycji ciała do przodu – przysuwanie psa do nogi podczas długich prostych zwroty w lewo – cofanie i chowanie zadu za przewodnikiem, wycofywanie pozycji i podnoszenie głowy, ale także lekkie odsuwanie się od nogi kroki w lewo – nic nie robią szczególnego, poza tym, że są zasadniczo nieprzyjemne kroki po skosie w lewo, z zachowaniem pozycji ciała do przodu – odsuwanie psa od nogi podczas prostych (czyli praca nad napieraniem na nogę) Kiedy mamy już pod ręką powyższy manual, wszystko staje się o wiele prostsze, bo jeśli w chodzeniu przy nodze pies nagle zaczyna się wysuwać do przodu, robimy zwrot w lewo i pies nagle znajduje się w wyjściowej pozycji. Co potem? Po odpowiednio zastosowanej kontrze powinno nastąpić zatrzymanie – chwilka sprawdzenia, czy wszystko jest w porządku – i nagroda. Z kolei w wypadku, kiedy kontra wprowadziła nas na subtelne manowce (pies chodził za daleko od nogi, kroki w prawo poszły w kontrze i owszem, jest bliżej, ale za to zadek niebezpiecznie odstaje na zewnątrz), wyrównujemy ją od razu kolejną kontrą (czyli w tym przypadku zwrot w lewo wykonany od razu po kroku w prawo). Kiedy jest prosto i idealnie – nagroda. Zasada jest jedna: tak, jak zaczynamy w idealnej pozycji, kończymy w równie idealnym stanie. Nie ma żadnych opcji pośrednich – jeśli będziecie trzymać to kryterium, chodzenie będzie bułką z masłem. A nawet dżemem. Bawcie się dobrze – i niech obedience będzie z Wami! 😀
Jak nauczyć psa nie ciągnąć smyczy? Spacer z psem powinien być przyjemnością zarówno dla psa, jak i wściela. Cóż może być bardziej stresującego niż ciągnący pies na smyczy. Zarówno w przypadku małego, jak i dużego psa jest to zachowanie, które należy wyeliminować. fot. Fotolia Spacer powinien być dla Ciebie i psa czystą przyjemnością. Będzie to możliwe jeśli podejdziesz do wspólnych wyjść kreatywnie i potraktujesz je jako okazję do nauki i zabawy. Zapewne chciałbyś, żeby pies zabrany na spacer poruszał się na smyczy spokojnie, nie wyrywał się do przodu na widok innego psa lub rowerzysty ani nie uciekał w siną dal gdy go z niej spuścisz - słusznie, ale nie oczekuj od psa, że od razu będzie wiedział, jak ma się zachować. Pamiętaj, że spokojny spacer z psem to cenna umiejętność, którą wypracowuje się latami. Proponujemy zatem poćwiczyć z psem te czynności, które najbardziej przydają się podczas wspólnych spacerów. Chodzenie z psem przy nodze na smyczy Chodzenie przy nodze to umiejętność przydatna zwłaszcza gdy idziesz z psem ruchliwą ulicą lub przez park, gdzie kręci się sporo osób z psami, jeżdżą rowerzyści, biegają dzieci. Musisz mieć wtedy psa pod kontrolą. Co to oznacza w praktyce? Chodzenie przy nodze oznacza, że pies idzie przy Twoim lewym boku, zwracając baczną uwagę na zmianę tempa i kierunku. Kluczem do nauczenia psa chodzenia przy nodze jest nauczenie go, żeby zwracał na bodźce płynące od Ciebie. Naukę tej komendy możesz rozpocząć dopiero wtedy, gdy pies opanuje komendę „Siad”. Po wydaniu komendy „Noga” pies powinien znaleźć się przy Twojej lewej nodze (lub prawej, jeśli wolisz, ale wszystkie poniższe ćwiczenia muszą być wykonane w odpowiednią stronę). Podczas spaceru przy nodze łopatka psa powinna znajdować się na jednej linii z Twoją lewą nogą. Pies nie powinien wybiegać do przodu ani pozostawać w tyle lecz przy każdej zmianie tempa iść równo obok Ciebie, a gdy się zatrzymasz – powinie usiąść jak najbliżej twojej nogi. Zacznij od poluzowania smyczy. Przygotuj także smakołyki. Najpierw przećwicz z psem komendę „Siad”, najlepiej w miejscu, gdzie psa nie będzie nic rozpraszało. Posadź psa przy swojej lewej nodze, dając mu smakołyk. Weź do lewej ręki garść smakołyków, wypowiedz imię psa. Gdy zwróci na Ciebie uwagę, opuść rękę ze smakołykiem, zbliżając ją do lewej nogi na wysokości nosa psa. Wypowiedz komendę „Noga” i zacznij iść lewą nogą. Zobacz także: Jak wychować grzecznego psa? Rady Cesara Millana Podczas spaceru podawaj psu smakołyki. Rób to na tyle często, by szczeniak nieprzerwanie koncentrował uwagę na Tobie. Zmieniaj kierunek marszu, zatrzymaj się, skłoń szczeniaka do siadu przy lewej nodze i podaj mu kolejny smakołyk. Smycz powinna być wtedy maksymalnie poluzowana, w innym razie pies będzie czuł dyskomfort i przestanie współpracować. Powtarzaj to ćwiczenie kilkakrotnie podczas spaceru, z czasem wydłużając przerwy między podawaniem kolejnych smakołyków i coraz wyżej podnosząc rękę ze smakołykiem. Z czasem powinieneś ćwiczyć z psem w miejscach, w których jest więcej czynników rozpraszających, np. na ulicy, w parku itp. Jeśli nie będzie umiał skoncentrować się na ćwiczeniu, w odpowiednim momencie przerwij niewłaściwe zachowanie szczeniaka. Jeśli pies zacznie ciągnąć Cię w kierunku innego psa lub wyrywać się do ludzi, przekup go natychmiast smakołykiem. Komendę „Noga” pomoże psu opanować kantar (obroża uzdowa), która daje możliwość panowania nad głową psa bez szarpania. Najlepiej sprawdza się w przypadku psów o dużym temperamencie i u małych ras. Jak go użyć w ćwiczeniu?” Wydaj komendę „Noga” i delikatnie pociągnij, delikatnie wykręcić pysk psa w swoją stronę. Gdy pies spojrzy na Ciebie, zaproponuj mu współpracę podając smakołyk. Kantar ma jeszcze tę zaletę, że im bardziej pies będzie próbował ciągnąć do przodu, tym częściej będzie musiał skręcać głowę w Twoją stronę, a to ułatwi Ci przerywanie niepożądanych zachowań. Gdy chodzenie przy nodze stanie się dla psa naturalnym nawykiem, możesz przestać używać smakołyków. Spokojny spacer, bez ciągnięcia Dobrze wychowany pies potrafi iść na smyczy, nie wyrywając Ci przy tym rąk. Powodem, dla którego pies ciągnie na smyczy, jest nadmierne zainteresowanie zapachami i widokami z otoczenia. Twoim zadaniem jest uświadomienie psu, że to Ty pociągasz za sznurek - dosłownie i w przenośni. Do ćwiczenia przygotuj obrożę szkoleniową, smycz i kilka smakołyków. Zabierz psa w spokojne miejsce, gdzie nikt nie będzie rozpraszał jego uwagi. Chwyć prawą dłonią zapętlę na końcu smyczy i zaciśnij pięść. Lewą ręką chwyć smycz tuż poniżej. Trzymaj smycz w obu rękach, tak jakby był to kij bejsbolowy. Wydaj komendę „Idziemy” i zacznij iść. Zanim pies napnie smycz, powiedz „Równaj” i zrób zwrot o 180 stopni w prawo, a następnie zacznij iść w przeciwnym kierunku. To spowoduje, że pies odczuje lekkie pociągnięcie za obrożę i zwróci się w nowym kierunku. Zobacz także: Jak nauczyć psa podstawowych komend? Doskonalenie sztuczek Zapewne na początku będziesz się spóźniał z reakcją i pies zdąży już napiąć smycz, lecz dzięki systematycznym ćwiczeniom nabierzesz wprawy. Musisz powtarzać to ćwiczenie kilka razy w kilku sesjach, by pies zrozumiał, że ma Cię nie ciągnąć. Nie zapomnij pochwalić psa za właściwą reakcję i dać mu smakołyk! Wracanie na żądanie Nie ma chyba nic gorszego dla właścicieli psów, gdy spuszczone ze smyczy, by sobie pobiegały, uciekają w siną dal i nie reagują na komendy. Ten problem często można zaobserwować u ras myśliwskich, np. u beagle’ów i seterów. Potrafią iść zapamiętale za powziętym tropem nawet kilka kilometrów, zupełnie nie przejmując się swoim zatroskanym panem. Aby wyeliminować podobne zachowanie, trzeba w szkoleniu położyć szczególny nacisk na komendę „Stój-zostań” i naukę powrotu. Naukę komendy „Stój-zostań” zacznij od ustawienia psa nieruchomo, przodem w tym samym kierunku co Ty. Wyprostuj się, trzymając smycz lekko napięta. Ramiona trzymaj wzdłuż tułowia. Wydaj komendę „Zostań”. Jeśli pies nie poruszy się w ciągu 30 sekund, pochwal go i daj mu komendę zwalniającą. Jeżeli pies będzie się wiercił, rozglądał na boki, napnij mocniej smycz. Zobacz także: Jak nauczyć psa podstawowych komend: Komenda "do mnie" Ćwiczenie powtarzaj do momentu, aż pupil będzie w stanie wystać nieruchomo przez minutę, podczas gdy stoisz obok niego. Z czasem zwiększaj odległość psa na smyczy od Ciebie, aż wreszcie spróbuj wykonać to ćwiczenie bez smyczy. Pamiętaj, by dobre reakcje wynagradzać pochwałą słowną i smakołykiem! . 658 549 392 378 557 746 542 611jak nauczyć psa chodzić przy nodze
